Οι νέες τεχνολογίες μεταμορφώνουν τη ναυτιλία
Του Κωνσταντίνου Σταμπεδάκη
Συνιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος του ομίλου ERMA FIRST
Αναλογιζόμενοι την τεχνολογική εξέλιξη από τη βιομηχανική επανάσταση και έπειτα, εύκολα καταλαβαίνει κάποιος τα άλματα που έχουν γίνει σε σχετικά σύντομο διάστημα σε σχέση με την ιστορία της ανθρωπότητας.
ΣΕ ΚΑΘΕ φάση της σύγχρονης ιστορίας παρατηρούμε διαφορετικούς πυρήνες που οδηγούν την τεχνολογική εξέλιξη. Στην αρχή ήταν να μπορέσει η ανθρωπότητα να ταξιδέψει πιο μακριά και πιο γρήγορα, αργότερα να παράξει πιο γρήγορα, περισσότερο και πιο φτηνά, έπειτα η ανθρώπινη υγιεινή και ασφάλεια μπήκε στο επίκεντρο. Την τελευταία δεκαετία, που γίνεται λόγος για την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, στο επίκεντρο είναι η εξέλιξη των ηλεκτρονικών, των Big Data και της ΑΙ, ώστε να εφαρμοστούν σχεδόν σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας εκατομμυρίων χρηστών.
ΣΕ ΑΥΤΗ την ξέφρενη τεχνολογική εξέλιξη από πολύ νωρίς φάνηκε ότι θα υπάρξουν και παράπλευρες απώλειες και μια σημαντική, αν όχι η σημαντικότερη, είναι αυτή της καταστροφής του περιβάλλοντος. Περιβάλλοντος με την ευρεία έννοιά του, περιλαμβανομένων των ωκεανών, της ατμόσφαιρας και του φυσικού πλούτου.
ΣΕ ΑΥΤΟ τον κύκλο εξέλιξης και των αρνητικών συνεπειών δεν θα μπορούσε να μείνει αμέτοχη η ναυτιλία. Από τα ξύλινα ιστιοπλοϊκά πλοία στα ατμόπλοια και αργότερα στα υπερσύγχρονα σημερινά πετρελαιοκίνητα και διπλού καυσίμου πλοία, η επιβάρυνση του θαλάσσιου περιβάλλοντος από τη λειτουργία τους δεν είναι αμελητέα. Προφανώς η επιβάρυνση είναι αντιστρόφως ανάλογη της εξέλιξης, όπως αντιστρόφως ανάλογο είναι και το παραγόμενο έργο. Από τα πλοία μεταφοράς μερικών τόνων φορτίου στα σημερινά mega containers, VLCCS και VLOC, το περιβαλλοντικό αποτύπωμά τους σε σχέση με το παραγόμενο έργο τους είναι ελάχιστο, αλλά όχι αμελητέο.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, η ναυτιλιακή κοινότητα, έχοντας στο επίκεντρο τη θάλασσα και την προστασία της, αναλαμβάνει και την ευθύνη της γι ‘ αυτή. Αυτό είναι πλέον εμφανές τόσο σε νομοθετικό όσο και σε λειτουργικό πλαίσιο.
ΜΟΝΟ την τελευταία δεκαετία είδα με την εφαρμογή της σύμβασης για την επεξεργασία του θαλάσσιου έρματος (Ballast Water Management Convention) , του κανονισμού για τη μείωση των εκπομπών οξειδίων του θείου (SOx), του κανονισμού για τη μείωση των οξειδίων του αζώτου (ΝΟχ) και του κανονισμού για τη μέτρηση και την καταγραφή (MRV) των εκπομπώντων αερίων του θερμοκηπίου διαμέσου της κατανάλωσης καυσίμου.
ΠΑΡΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ και λειτουργούμε επίσης πλοία διπλού καυσίμου, που μειώνουν σημαντικά το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα ως μια πρώτη προσπάθεια για την εφαρμογή των νέων κανονισμών του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Net Zero 2050.
ΜΕ ΕΠΟΜΕΝΟ στόχο, λοιπόν, της ναυτιλίας τη μείωση του περιβαλλοντικού της αποτυπώματος όσον αφορά τα αέρια του θερμοκηπίου και συγκεκριμένα τις εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα (CO2), το γνωστό σε όλους μας πλέον de-carbonization, η χρήση εναλλακτικών πράσινων ή μπλε καυσίμων φαίνεται να είναι μια βιώσιμη, αλλά όχι άμεση λύση. Οι ενδιάμεσοι στόχοι του 2030 και του 2040 απαιτούν άλλες παρεμβάσεις.
ΑΥΤΟΣ ο νέος στόχος της ναυτιλίας -και οι ενδιάμεσοι σταθμοί- έχει δημιουργήσει ένα κύμα ανάπτυξης τεχνολογιών και αλλαγής της λειτουργίας του πλοίου, που όχι μόνο θα αποτελέσει το μεταβατικό στάδιο από την καύση ορυκτών σε φιλικά προς το περιβάλλον καύσιμα, αλλά θα δημιουργήσει μια πιο αποδοτική, λιγότερη ενεργοβόρα και τελικά βιώσιμη ναυτιλία.
Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ τεχνολογιών που αυξάνουν την απόδοση της προπέλας του πλοίου , η χρήση υφαλοχρωμάτων με μειωμένη τριβή, η χρήση τεχνολογιών μίγματος φυσαλίδων αέρα / νερού στο κύτος του πλοίου, με σκοπό τη μείωση των τριβών, η ηλεκτροδότηση του πλοίου κατά την παραμονή του στο λιμάνι με πράσινη ενέργεια και η χρήση σταθερών πανιών, που είναι πλέον διαθέσιμες, οδηγούν σε ένα πιο αποδοτικό και βιώσιμο πλοίο. Αυτές οι τεχνολογίες σε συνδυασμό με την ψηφιοποίηση στη λειτουργία του είναι μια νέα πραγματικότητα της ναυτιλίας του σήμερα και τουλάχιστον αυτής μέχρι το 2050. ΑΞΙΖΕΙ επίσης να αναφερθεί και η ολιστική λύση, αυτής της δέσμευσης και αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα επάνω στο πλοίο. Κι αυτή, όπως και οι άλλες τεχνολογίες που αναφέρθηκαν, είναι διαθέσιμη και θα τη δούμε να εφαρμόζεται από το 2025 και έπειτα σε νεότευκτα, αλλά και νεαρής ηλικίας πλοία. Ακόμη και αυτή η τεχνολογία μπορεί να εφαρμοστεί ευκολότερα σε ένα πλοίο σε συνδυασμό με μία ή και περισσότερες από τις προαναφερθείσες.
ΜΕ ΧΑΡΑ διαπιστώνω ότι η ναυτιλία μας και η περιβαλλοντική βιομηχανία που την υπηρετεί είναι, όχι μόνο έτοιμες, αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις πιο μπροστά από τη νομοθεσία και τους κανονισμούς στη μάχη για την προστασία του περιβάλλοντος.
ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, άλλωστε, πως δεν θα υπήρχε ναυτιλία χωρίς τη θάλασσά μας και αυτή έχουμε υποχρέωση να προστατεύσουμε και να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές πιο καθαρή απ’ ό,τι την παραλάβαμε.
πηγή:Ναυτεμπορική