Καπ Παναγιώτης Τσάκος: Ελάτε στη θέση μας ..

Ο Καπ Παναγιώτης Τσάκος στο διήμερο Συνέδριο για τη Ναυτική Εκπαίδευση, που διοργάνωσε το Ίδρυμα Ευγενίδου και τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείο, δικαιολόγησε γιατί δεν παίρνουν περισσότερους δοκίμους στα πλοία για τα εκπαιδευτικά τους ταξίδια.

« Όλοι έχουμε τον πόνο μας όλοι έχουμε τον καημό μας, όλος ό κλάδος έχει τον δικό του. Το ότι δεν παίρνομε αρκετούς δοκίμους εδώ και είκοσι χρόνια.. πώς να πάρουμε περισσότερους αφού πρέπει να είναι εσώκλειστοι. Τώρα γιατί θα πρέπει να είναι εσώκλειστοι πχ τα Χιοτόπουλα που φοιτούν στην σχολή μηχανικών της Χίου εγώ δεν το καταλαβαίνω. Ο Καπ. Γιώργης ο Βλάχος μας λέει για τους δοκίμους που δεν απορροφούμε. Ελάτε στη θέση μας .. πώς να απορροφήσομε δυο φορές το χρόνο, σε κάθε θητεία της εκπαίδευσης, από την Βραζιλία και από την Αργεντινή να τους στείλομε και να τα φέρομε πίσω και να τα δίνομαι 2400 ευρώ το μήνα.. σε εκπαιδευόμενους. Σε κανένα μέρος του κόσμου δεν γίνεται αυτό. Λοιπόν φροντίστε και εσείς με τη συναίνεση σας να φτιαχτούν αυτά τα πράγματα. Πως άλλες χώρες που δεν έχουν καθόλου ναυτιλία βγάζουν αξιωματικούς και εμείς με τη μεγαλύτερη ναυτιλία στον κόσμο να μην μπορούμε να βγάλουμε. Ας βάλει ο καθένας λίγα από το δικό του κομμάτι μέσα, ας θυσιάσουμε κάτι μικρό ο καθένας μας.

Αναφερόμενος στον βουλευτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης που ήταν παρόν, διερωτήθηκε ο Καπ. Παναγιώτης Τσάκος : “Η ναυτική εκπαίδευσης που να ανήκει; Να ανήκει στο ένα υπουργείο; Να ανήκει στο άλλο…;

O κάθε υπουργός των τεσσάρων μηνών ή των τεσσάρων χρόνων, να θέλει από την αρχή να ενημερωθεί και πάλι από την αρχή, αν δείτε από το 1930 τα άλυτα θέματα της ναυτιλίας παραμένουν σχεδόν τα ίδια και σήμερα».

Απευθυνόμενος στου δοκίμους που παρακολουθούσαν το συνέδριο είπε «Και εσείς παιδιά να έχετε σεβασμό προς τους δασκάλους, πρέπει να μάθετε ότι η θάλασσα θέλει σεβασμό. Σεβασμό και αλληλεγγύη στο συνάνθρωπο σου και θα δείτε πάνω στο πλοίο πόσο εξαρτάται ο ένας από τον άλλο. Στο γραφείο, στο σπίτι ίσως δεν το καταλαβαίνομαι, όταν όμως βρεθούμε στο βαπόρι θα δούμε πόσο το έχουμε ανάγκη.

Έχετε από τώρα σεβασμό στους ανωτέρους σας, αγάπη και αλληλεγγύη στον διπλανό σας. Η θάλασσα σας καλωσορίζει και με πολύ αγάπη σας περιμένει, μπαίνετε σε ένα περήφανο επάγγελμα, δεν έχετε να παρακαλέσετε κανέναν για να βρείτε δουλειά. Είναι ξεκαθαρισμένο το μέλλον σας. Αλλά μην παίρνετε ότι είναι δεδομένα όλα.

Η μεγάλη έλλειψης των αξιωματικών που έχουμε για την οποία δεν είμεθα ανεύθυνοι όλοι μας. Κανένας δεν είναι ανεύθυνος. Αυτή η έλλειψης μειώνει την ανάγκη της άμιλλας μεταξύ σας και αυτό είναι κακό. Εγώ όταν μπαρκάρισα έκαμα τέσσερα χρόνια εκ των οποίων τρεις μήνες άμισθος, υπεράριθμος, άλλους τρεις μήνες εδουλευα για να πληρώσω τα εισιτήρια που επήγα στη Λουκέρνη για να πάρω το βαπόρι, σύνολο έξι, είχα άλλους τρείς με τους οποίους διαγωνιζόμουνα να πάρω τη θέση του τζόβενου, για να πιάνεται η υπηρεσία μου, διότι οι άλλες θέσεις που ήταν κενές ήτανε του παραμάγειρα, βοηθού θαλαμηπόλου και του καθαριστή.

Ξέρετε τι άμυλα χρειάστηκε για να κρατήσω τη θέση του υπεράριθμου, αμίσθου δοκίμου -τζόβενου; Να δω πρώτος το φανάρι και ας φορούσα γυαλιά στραβό με λέγανε..ότι έκανα το έκανα με κέφι και δόξα ο θεός, με αγάπη και γενναιοδωρία μας εφέρθηκε η θάλασσα ,με την ίδια αγάπη και γενναιοδωρία περιμένει και εσάς.

Η ναυτική μας εκπαίδευση έχει τα προβλήματά της, τις έλλειψης κλπ, παρ’ όλα αυτά ας τη κρατήσομε, όχι ότι δεν θέλει προσπάθεια να την κρατήσομε, θέλει μεγάλη προσπάθεια και η μόνη συνταγή που εγώ ξέρω είναι αυτός ο σεβασμός προς τη θάλασσα και μεταξύ μας, είναι η συναίνεση, είναι και η εξωστρέφεια».