Πώς οι Ιταλοί “ανέστησαν” τα ναυπηγεία τους
Την ώρα που η ελληνική ναυπηγική βιομηχανία ψυχορραγεί και εντείνεται η διαπάλη δημοσίου με τα ΕΝΑΕ η Ιταλία βγάζει την δική της βιομηχανία από την κρίση αποκρατικοποιώντας τις γιάρδες της Fincantieri με δημόσια εγγραφή μαμούθ αιμοδοτώντας περαιτέρω τις γιάρδες τους κόντρα στην συντριπτική πρωτοκαθεδρία στα παγκόσμια μερίδια που κατέχουν οι Ασιάτες ανταγωνιστές οι οποίοι αποσπούν τη συντριπτική πλειοψηφία των νέων ναυπηγήσεων.
Και όμως, τα μεγάλα ελληνικά ναυπηγεία του Σκαραμαγκά που ιδρύθηκαν το 1958 από το Σταύρο Νιάρχο και της Ελευσίνας που άνοιξαν μια δεκαετία αργότερα από τον Ανδρέα Ανδρεάδη, αποτέλεσαν σύμφωνα με τους παλαιότερους πρότυπο για την Fincantieri – Cantieri Navali Italiani S.p.A. που ξεκινούσε και εκείνη την ίδια εποχή και συγκεκριμένα το 1959. Πέντε δεκαετίες μετά οι ελληνικες μονάδες παλεύουν με οικονομικά, διοικητικά, νομικά, εργασιακά και πολιτικά προβλήματα έχοντας απαξιωθεί σε σχέση με το ένδοξο παρελθόν τους.
Αντιθέτως οι Ιταλοί έκαναν την Fincantieri το μεγαλύτερο ναυπηγείο στην Ευρώπη και μαζί με την αμερικανική μονάδα τους Fincantieri Marine Group φιγουράρει πλέον ως ένα από τα μεγαλύτερα ναυπηγεία παγκοσμίως με ιστορικό τόσο στις εμπορικές όσο και στις στρατιωτικές ναυπηγήσεις. Κρατικά ναυπηγεία, ανήκουν σε ποσοστό 99,3\% στην Cassa Depositi e Prestiti τον επενδυτικό βραχίονα του ιταλικού δημοσίου που ελέγχει την μητρική των ναυπηγείων Fintecna. Και προχωρούν τώρα στην δημόσια εγγραφή τους στο ιταλικό χρηματιστήριο Mercato Telematico Azionario (Borsa Italiana) πουλώντας ποσοστό της τάξης του 50\% με στόχο έσοδα ύψους 600 εκατομμυρίων ευρώ.
Παρά την οικονομική κρίση, τις αλλεπάλληλες κυβερνητικές κρίσεις και τις εναλλαγές των κομμάτων στην κυβέρνηση το ιταλικό δημόσιο αργά αλλά σταθερά, αρχής γενομένης από την κυβέρνηση του Romano Prodi το 2006, επέτυχε να δημιουργήσει έναν όμιλο ελκυστικό στους διεθνείς επενδυτές χωρίς να επηρεάσει αρνητικά τη λειτουργία των ναυπηγείων παρά τις αντικρουόμενες συχνά πολιτικές απόψεις για τη διαχείρισή τους. Αυτό πιστεύουν τουλάχιστον οι αμερικανικές Morgan Stanley και JP Morgan, η ελβετική Credit Suisse και οι ιταλικές Banca Imi και Unicredit που έχουν αναλάβει ανάδοχοι της δημόσιας εγγραφής.
Την επιτυχία θα κρίνουν βέβαια οι διεθνείς αγορές με την ανταπόκριση που θα δείξουν στα μέσα Ιουνίου οπότε και προγραμματίζεται να γίνει η ιδιωτικοποίηση. Η Fincantieri το 2013 επεκτάθηκε περεταίρω εξαγοράζοντας έναντι450 εκατ. ευρώ τον εισηγημένο στη Σιγκαπούρη νορβηγικό ναυπηγικό όμιλο Vard, την πρωην STX OSV, που ειδικεύεται στην ναυπήγηση σκαφών για την υπεράκτια βιομηχανία εξορύξεων υδρογονανθράκων. Οικοδόμησε έτσι ένα χαρτοφυλάκιο δραστηριοτήτων ικανό να σταθεί στον αδυσώπητο διεθνή, και ειδικά τον εκ της Ασίας, ανταγωνισμό.
Απασχολεί περί τους 10 χιλιάδες εργαζομένους σε οκτώ διαφορετικές ναυπηγικές εγκαταστάσεις, μεταξύ των οποίων και η γερμανική Lloyd Werft, και ένα ερευνητικό κέντρο. Τα δε αμερικανικά της ναυπηγεία είναι μεταξύ των κατασκευαστών σκαφών του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού και της ακτοφυλακής. Ο κύκλος εργασιών του ομίλου Fincantieri – Cantieri Navali Italiani S.p.A. σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία είναι της τάξης των 3,8 δισ. ευρώ εμφανίζει στο τέλος της χρήσης του 2013 ανεκτέλεστο υπόλοιπο έργων ύψους 8 δισ. ευρώ και κέρδη EBITDA της τάξης των 300 εκατ.
