ΕΥΧΑοa1ΙΣΤΗοa1ΙΟ ΜΗΝΥΜΑ
Το Σάββατο 30 Αυγούστου 2014 ‘’έφυγε’’ από τη ζωή σε ηλικία 44 ετών ο γιος του αείμνηστου Βασιλείου Παπαδόπουλου (Νομάρχη Πειραιά και Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, 1982 -1989), Δημήτριος Παπαδόπουλος.
 |
| Βασίλειος Παπαδόπουλος, Δημήτριος Παπαδόπουλος |
Ηλιάνας Παπαδοπούλου, Συμβολαιογράφου Πειραιά (κόρης του Βασιλείου Παπαδόπουλου και αδερφής του εκλιπόντος):
‘’Από τις 29/7/1992 (ημερομηνία θανάτου του πατέρα μου) και μέχρι τις 30/8/2014 (ημερομηνία θανάτου του αδερφού μου) εγώ και η μητέρα μου Μαίρη Παπαδοπούλου (τέως Συμβολαιογράφος Πειραιά) δίναμε δύο άνισες μάχες κόντρα σε δύο αδηφάγα θηρία. Το πρώτο θηρίο ήτανε η μανιοκατάθλιψη (η ασθένεια από την οποία έπασχε ο αδερφός μου τα τελευταία 22 χρόνια) και το διακύβευμα της μάχης ήτανε η ζωή του αδερφού μου. Το δεύτερο θηρίο ήτανε η αχαριστία των εκατοντάδων ανθρώπων που ευεργετήθηκαν από τον πατέρα μου και το διακύβευμα της μάχης ήτανε η πίστη μας. Την πίστη μας στον άνθρωπο εννοώ, γιατί Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΔΕΝ ΔΙΑΚΥΒΕΥΤΗΚΕ ΠΟΤΕ…
Στις 30 Αυγούστου 2014 ημέρα Σάββατο και ώρα 11:32 π.μ. χάσαμε δυστυχώς την πρώτη μάχη. Όμως την ίδια ακριβώς στιγμή άρχισε να ‘’παίζεται’’η παράταση της δεύτερης μάχης (η οποία μέχρι τότε ήτανε ισόπαλη) και την οποία τελικά κερδίσαμε…
Και την κερδίσαμε χάριν στην απλόχερη αγάπη και την αμέριστη συμπαράσταση των δεκάδων φίλων μας, των ‘’συγγενών καρδιάς’’, όπως συνηθίζω να τους αποκαλώ…
ΌΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΙΩΘΩ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΔΗΜΟΣΙΑ από τα βάθη της πονεμένης αλλά και ταυτόχρονα λυτρωμένης μου ψυχής και γι΄αυτόν τον λόγο πήρα την απόφαση να γράψω αυτό το μήνυμα… Γιατί αφενός μεν ΔΥΝΑΜΩΣΑΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΘΕΟ, αφετέρου δε ΜΕ ΕΚΑΝΑΝ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ….
ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ δε, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους κ.κ. ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΧΗΡΑ ΛΟΥΚΑ ΦΑΦΑΛΙΟΥ, το γένος Κωνσταντίνου Μπαχά, ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ ΣΑΡΑΝΤΙΤΗ (και τον γιό του ΙΩΑΝΝΗ ΣΑΡΑΝΤΙΤΗ) και τον ΘΕΟΔΩΡΟ ΒΕΝΙΑΜΗ (και τον αδελφό του ΜΙΧΑΗΛ ΒΕΝΙΑΜΗ), η ΑΜΕΣΗ ανταπόκριση των οποίων στην απεγνωσμένη κραυγή την δική μου των τριών πρώτων και της μητέρας μου του τέταρτου και πέμπτου ΕΔΡΑΙΩΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ…
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΛΑΤΡΕΜΕΝΕ ΜΟΥ ΑΔΕΡΦΕ…
ΕΑΝ ΠΡΟΛΑΒΩ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΩ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΩΣΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟΣΟ ΚΑΘΑΡΗ ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ, ΤΟΤΕ ΣΙΓΟΥΡΑ Θ΄ ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕ…
