Επικριτική η Τράπεζα Πειραιώς για τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ για το χρέος

Τις αστοχίες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου από το 2010 έως και σήμερα στο θέμα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους υπογραμμίζει η Τράπεζα Πειραιώς σε ανάλυση που έδωσε σήμερα Τετάρτη στη δημοσιότητα.

Βασικό επιχείρημα της τράπεζας είναι ότι τα λάθη του ΔΝΤ στην αποτίμηση της βιωσιμότητας του χρέους παρέχουν πλέον στην Ελλάδα σημαντικά περιθώρια διαπραγμάτευσης, κάτι που ωστόσο προϋποθέτει την συνέχισης της επιτυχημένης υλοποίησης του προγράμματος.

Η Πειραιώς υπογραμμίζει πως η αποτίμηση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους δεν αποτελεί ξεκάθαρο στατιστικό μοντέλο, αλλά προϊόν προβλέψεων και υποκειμενικών υποθέσεων για μια σειρά μεταβλητών και για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όπως χαρακτηριστικά τονίζει, οι προβλέψεις αυτές ενέχουν σημαντικό περιθώριο σφάλματος και τα περιθώρια λάθους καθώς και οι μη ρεαλιστικές εκτιμήσεις είναι μεγαλύτερα όταν σχετίζονται με το μακρινό μέλλον.

«Η αναθεώρηση του συνολικού ελληνικού χρέους το 2009 από τη Eurostat κατά 12\% του ΑΕΠ (από 115\% σε 127\% του ΑΕΠ) ήταν κρίσιμη. Από εκείνο το σημείο και μετά, η τροχιά του χρέους εισήλθε σε μη βιώσιμα επίπεδα και κατέστησαν αναπόφευκτες οι αποφάσεις για μείωση των επιτοκίων του επίσημου τομέα και για το «κούρεμα» μέσω PSI», σημειώνεται στην ανάλυση της Πειραιώς.

Σημειώνεται πως στην έκθεση αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος που έδωσε την προηγούμενη εβδομάδα στη δημοσιότητα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναφέρει για το χρέος πως αφού κορυφωθεί στο περίπου 174\% του ΑΕΠ το τρέχον έτος, αναμένεται να μειωθεί στο 128\% του ΑΕΠ το 2020 και στο 117\% του ΑΕΠ το 2022, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα ενδεχόμενα επιπλέον μέτρα ανακούφισης από τους Ευρωπαίους εταίρους της Ελλάδας.

Σύμφωνα με το ΔΝΤ αυτή η ταχεία μείωση του χρέους θα στηριχθεί σε πρωτογενή πλεονάσματα άνω του 4\% του ΑΕΠ, καθώς και στους σχετικά υψηλούς ρυθμούς αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ. Μάλιστα, στη σχετική έκθεση το ΔΝΤ σημειώνει πως η βιωσιμότητα (του χρέους) εξακολουθεί να υπόκεινται σε αξιοσημείωτους καθοδικούς κινδύνους, ιδίως, σε δημοσιονομικές αστοχίες, καθυστερήσεις στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, στην αργή αύξηση της ανταγωνιστικότητας, και στον υψηλότερο από το αναμενόμενο αποπληθωρισμό.

Πηγή :in.gr