Τα διδάγματα από την κατάρρευση ενός κολοσσού του άνθρακα
Η πτώχευση της Peabody Energy Corp., της μεγαλύτερης παραγωγού άνθρακα των ΗΠΑ, είναι η πιο ζωντανή απεικόνιση έως τώρα της βαθιάς και ευπρόσδεκτης στροφής της αγοράς μακριά από τον άνθρακα. Θα μπορούσε επίσης να είναι ολέθρια για το περιβάλλον: Εάν κλείσει η Peabody, ποιος θα καθαρίσει τη ρύπανση που έχει αφήσει πίσω της;
Σύμφωνα με την ομοσπονδιακή νομοθεσία, οι εταιρείες υποχρεούνται να πληρώσουν για την αποκατάσταση της γης που έχουν μολύνει μέσω της εξόρυξης. Ο συνηθισμένος τρόπος να γίνει αυτό είναι είναι να τους ζητηθεί να προσφέρουν χρήματα ή εχέγγυα για την κάλυψη αυτού του κόστους. Αλλά ορισμένες πολιτείες, με τις ευλογίες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, επιτρέπουν στις εταιρείες να κάνουν συμφωνίες αποζημίωσης σε ένα ορισμένο ποσό πληρωτέο προς το δημόσιο – επί της ουσίας να υπόσχονται ότι όταν έρθει η ώρα να καθαρίσουν το ορυχείο θα έχουν αρκετά χρήματα για να το κάνουν.
Η πτώχευση της Peabody δείχνει το παράλογο αυτής της πολιτικής. Τέσσερις από τις έξι πολιτείες στις οποίες έχει ορυχεία η Peabody – Το Γουαϊόμινγκ, το Νέο Μεξικό, το Ιλινόις και η Ιντιάνα – επιτρέπουν τις συμφωνίες αποζημίωσης. Σε αυτές τις πολιτείες, οι φορολογούμενοι θα μπορούσαν να επιβαρυνθούν έως και 1,15 δισ. δολάρια.
Ένας δικαστής πτωχευτικού δικαστηρίου έχει κάποια διακριτική ευχέρεια να αναγκάσει την Peabody να τηρήσει τις δεσμεύσεις της προς τις πολιτείες και ο δικαστής θα πρέπει να τη χρησιμοποιήσει. Το να μην καθαριστεί ένα παλιό ορυχείο, εκτός από το γεγονός ότι αφήνει πίσω του ένα άσχημο θέαμα, μπορεί να αφήσει τοξίνες να διαρρεύσουν στην παροχή νερού, απειλώντας ζώα και ανθρώπους εξίσου. Το να αφεθεί μία επιφάνεια ορυχείου εκτεθειμένη μπορεί επίσης να αποτρέψει τις τοπικές κοινότητες από τη χρήση της γης για βοσκή, γεωργία, κυνήγι και αναψυχή. Μόνο το Powder River Basin του Γουαϊόμινγκ εκτιμάται οτι θα χρειαστεί 800 εκατ. δολάρια.
Το ευρύτερο ερώτημα είναι πόσες ακόμη Peabody μπορεί να υπάρχουν και πώς θα πληρώσουν για την περιβαλλοντική καταστροφή που έχουν προκαλέσει. Η εταιρεία είναι η τελευταία σε μία σειρά παραγωγών άνθρακα των ΗΠΑ που έχουν πτωχεύσει, σε έναν κλάδο που έχει χάσει 20.000 θέσεις εργασίας και το 94\% της χρηματιστηριακής αξίας του από το 2011. Η αμερικανική παραγωγή άνθρακα κατά τους πρώτους μήνες του 2016 υποχώρησε 38\% σε σχέση με την αντίστοιχη περυσινή περίοδο.
Κάτι που θα πρέπει να κάνουν οι πολιτείες είναι να μην επιτρέπουν την πρακτική των συμφωνιών αποζημίωσης. Στην περίπτωση της Peabody, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση τον Φεβρουάριο προειδοποίησε τις πολιτείες ότι είναι κακή ιδέα το να συνεχίσουν να επιτρέπουν την πρακτική αυτή. Ωστόσο, το Ιλινόις για παράδειγμα συνέχισε να την επιτρέπει ακόμη και αφού ο γενικός εισαγγελέας έγειρε ανησυχίες για την ικανότητα της Peabody να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της.
Ωστόσο, το να απαιτηθεί από τους παραγωγούς άνθρακα να επωμιστούν το συνολικό κόστος των υποχρεώσεων καθαρισμού μπορεί να ωθήσει ορισμένους στην πτώχευση. Και οι εταιρείες εξόρυξης είναι οι μεγαλύτεροι εργοδότες σε ορισμένες από αυτές τις πολιτείες. Αλλά οι πολιτείες δεν μπορούν να σταματήσουν τη μεγάλη κατρακύλα του κλάδου του άνθρακα επιτρέποντας στις εταιρείες να κάνουν έκπτωση τις περιβαλλοντικές τους υποχρεώσεις. Και ακόμη κι αν μπορούσαν, η ευθύνη των ρυθμιστικών αρχών είναι το δημόσιο συμφέρον. Καλύτερα να επιμείνουν στους τίμιους λογαριασμούς και ύστερα να αφήσουν την αγορά να αποφασίσει ποιος θα επιβιώσει.
Πρόκειται για ένα ζήτημα που επηρεάζει ένα ευρύτερο σύνολο από την εξόρυξη άνθρακα απλώς. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επιτρέπει τις εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου να κάνουν συμφωνίες αποζημίωσης, μία πρακτική που αυτή την περίοδο ελέγχεται για τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον Κόλπο του Μεξικού. Η περίπτωση της Peabody αποτελεί προειδοποίηση για κάθε κυβερνητικό επίπεδο σχετικά με τον κίνδυνο που υπάρχει όταν οι εταιρείες απλώς εγγυώνται οι ίδιες ότι θα είναι σε θέση να καθαρίσουν αυτά που αφήνουν πίσω τους.
Της συντακτικής ομάδας του Bloomberg View
Capital.gr
