Πρώτο βήμα «φυγής» από την Ελλάδα;
Tην ώρα που αναμένεται η έκδοση της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία θα κριθεί η συνταγματικότητα ή μη της έκτακτης εφάπαξ εισφοράς που επιβλήθηκε στους εφοπλιστές το 2010 με το πρώτο μνημόνιο, ο Συμεών Παληός προχωρά στην ίδρυση εταιρίας στην Κύπρο από κοινού με τον κολοσσό διαχείρισης πλοίων, Wilhelmsen Ships Management (WSM).
Η βάση της νέας κοινοπρακτικής με ποσοστά 50-50 εταιρίας, της Diana Wilhelmsen Management, η οποία αρχικά θα διαχειρίζεται φορτηγά πλοία της Diana Shipping και αργότερα θα επεκταθεί και στην παροχή υπηρεσιών διαχείρισης πλοίων για λογαριασμό και τρίτων πλοιοκτητών, θα είναι η Λεμεσός.
Η επιλογή του νησιού της Αφροδίτης για να φιλοξενήσει το joint venture του Σ. Παληού και του ομίλου Wilhelmesen προκάλεσε αίσθηση στα ναυτιλιακά «σαλόνια», δεδομένου ότι η Ελλάδα και συγκεκριμένα η περιοχή του Φαλήρου αποτελεί την «καρδιά» των δραστηριοτήτων της Diana Shipping και πολλοί θα ανέμεναν και το νέο εγχείρημα να προχωρήσει επί ελληνικού εδάφους.
Όχι ότι είναι περίεργο για τους εφοπλιστές, οι οποίοι δραστηριοποιούνται σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη να ανοίγουν γραφεία σε μητροπόλεις- κέντρα της ναυτιλίας ή να ιδρύουν εταιρίες σε διάφορες χώρες που αποτελούν πόλους έλξης προκειμένου να διασφαλίζουν τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα. Πράγμα άλλωστε, θεμιτό.
Αλλά, με μια διαφορετική «ματιά» και δεδομένου ότι πολύς λόγος και «θόρυβος» γίνεται τα τελευταία χρόνια για τα φορολογικά προνόμια που απολαμβάνουν οι Έλληνες πλοιοκτήτες και τις πιέσεις που υφίστανται οι ελληνικές κυβερνήσεις από ευρωπαϊκά λόμπι και ξένα κέντρα συμφερόντων για την ανάγκη αλλαγής του τρόπου φορολόγησης ώστε να μη δημιουργείται αθέμιτος ανταγωνισμός, είναι πολλοί οι «Greeks των θαλασσών» που «βλέπουν» προς το εξωτερικό σε περίπτωση που τεθεί και επισήμως ένα τέτοιο ζήτημα.
Και όλα αυτά, όταν πολλοί εξ αυτών είχαν εκφράσει τη δυσαρέσκειά τους για την απόφαση της προηγούμενης κυβέρνησης να μετατρέψει την εθελοντική συνεισφορά με τον διπλασιασμό του φόρου στο τονάζ των πλοίων για τα επόμενα τρία χρόνια σε υποχρεωτική. Τελικά το αποδέχτηκαν, καθώς θέλησαν και εκείνοι να συνεισφέρουν εν μέσω της λαίλαπας της οικονομικής κρίσης.
Όμως, σίγουρα δε θα επιθυμούσαν να χάσουν τα φορολογικά «κεκτημένα» τους, τα οποία έχουν κατοχυρωθεί και συνταγματικά, αν αλλάξει συνολικά η πολιτική της νέας κυβέρνησης απέναντί τους.
Ενώ ταυτόχρονα περιμένουν και την απόφαση του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου για το αν είναι επιτρεπτή ή όχι η επιβολή της έκτακτης εισφοράς μετά την προσφυγή λιβεριανής εταιρίας που διαχειρίζεται στην χώρα μας επιβατηγό- οχηματαγωγό πλοίο με ελληνική σημαία και της είχε επιβληθεί φόρος κάτι λιγότερο από €300.000.
Πάντως, σύμφωνα με τον εισηγητή της υπόθεσης, σύμβουλο Επικρατείας, Ηρακλή Τσακόπουλο με παλαιότερη απόφαση του ΣτΕ το 1984 είχε κριθεί ότι είναι επιτρεπτή η επιβολή έκτακτης εισφοράς στους πλοιοκτήτες.
Μήπως είναι άραγε, η επιλογή Παληού και των συνεταίρων του να δημιουργήσουν τη βάση τους στην Κύπρο ένα πρώτο δείγμα, ένα είδος «αποχώρησης» από την Ελλάδα έστω και με αυτόν τον τρόπο; Ότι δηλαδή ακόμη και αν δε μεταφέρουν την έδρα τους, πολλοί είναι εκείνοι που σκέφτονται να μεταφέρουν οικονομικές και εμπορικές δραστηριότητές τους ή να δημιουργήσουν νέες σε άλλες χώρες;
Χαρακτηριστικό είναι ότι και στο συνέδριο της Capital Link στα τέλη Μαρτίου στη Ν. Υόρκη, υπήρχε έντονο το ενδιαφέρον στελεχών ναυτιλιακών εταιριών για το αν είναι εύκολο να ανοίξουν γραφεία εκεί ή και να μεταφέρουν τη φορολογική τους έδρα.
Αλλά και στο παρελθόν πολλοί πλοιοκτήτες μέσω δηλώσεών τους στον διεθνή Τύπο, όπως ο Βίκτωρ Ρέστης ή ο Γιώργος Οικονόμου είχαν αφήσει ανοικτό το ενδεχόμενο φυγής των εφοπλιστών από την Ελλάδα, αν αλλάξει ο τρόπος φορολόγησης.
Όσον αφορά στον Σ. Παληό η έδρα των ναυτιλιακών του επιχειρήσεων εξακολουθεί να βρίσκεται στην Ελλάδα. Ωστόσο, αυτό δεν αποκλείει να κάνει business και σε άλλες χώρες, όπως η Κύπρος, η οποία προσφέρει σημαντικά κίνητρα (π.χ. ανταγωνιστικά τέλη εγγραφής πλοίων και ανταγωνιστικοί φόροι χωρητικότητας ετησίως, μη επιβολή φόρου στα κέρδη από τη λειτουργία ή διαχείριση πλοίου εγγεγραμμένου στο κυπριακό νηολόγιο κ.α.).
Και δεν είναι η μόνη. Κατά καιρούς διεθνή κέντρα της ναυτιλίας, όπως το Χονγκ Κονγκ, η Σιγκαπούρη, το Λονδίνο κ.α. ερίζουν για να προσελκύσουν Έλληνες εφοπλιστές να ιδρύσουν γραφεία εκεί ή να εγγράψουν πλοία τους στο νηολόγιό τους.
ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΑΠΟ ΤΟ JOINT VENTURE ΓΙΑ ΤΗ DIANA
Προσδοκά αύξηση των εσόδων και της μετοχικής της αξίας
Η κοινοπραξία της Diana Shipping με την Wilhelmsen θα παράσχει στην ελληνική ναυτιλιακή η οποία ελέγχει έναν στόλο 40 bulkers την ακόμη μεγαλύτερη ικανότητα να παρέχει υπηρεσίες διαχείρισης υψηλής ποιότητας σε πλοία της. Ταυτόχρονα δημιουργεί μια ευκαιρία να ενισχύσει περαιτέρω τη μετοχική της αξία μέσω της αύξησης των εσόδων από την παροχή υπηρεσιών διαχείρισης σε πλοία τρίτων (η κεφαλαιοποίηση της Diana ανέρχεται στα 566,27 εκ. δολ.).
Άλλωστε η Diana το τέταρτο τρίμηνο του 2014 μπορεί να μείωσε τις ζημίες της από 9,6 εκ. δολ. το δ’ τρίμηνο του 2013 στα 7,7 εκ., όμως, παρέμεινε σε ζημιογόνο «ρότα» και στόχος της είναι να αντιστρέψει την πορεία. Με ένα μπαράζ νέων επενδύσεων, ναυλώσεων σε κολοσσούς όπως η Glencore και τώρα η συμφωνία της με την Wilhelmsen, η οποία διαχειρίζεται περισσότερα από 160 πλοία σε περισσότερες από 24 χώρες, της δίνουν σημαντικές προοπτικές περαιτέρω ανάπτυξης.
Όπως τόνισε και ο αντιπρόεδρος της WSM σε Ευρώπη και Αμερική, Hakon Lenz «στόχος είναι να παραδώσουμε ένα καλά διαχειρίσιμο και αποτελεσματικό μοντέλο λειτουργίας για τον συνέταιρό μας, την Diana Shipping».
Πηγή: Dealnews.gr
