Lloyd’s Register: Υποστηρίζει τους πλοιοκτήτες και τη ναυτιλιακή βιομηχανία στην πορεία τους προς ένα πιο βιώσιμο μέλλον

27.01.2025

Για την πράσινη μετάβαση στη ναυτιλία, το κόστος και πως αυτό επιμερίζεται, αλλά και τον καταλυτικό ρόλο του ‘ανθρώπινου παράγοντα’, μιλούν στο Maritimes.gr oι: Μάνος Αγάογλου, Business Development Manager, Lloyd’s Register, Πάνος Μήτρου, Global Gas Segment Director, Lloyd’s Register, Αναστασία Κουβερτάρη, Senior Lead-Human Competency, LR Maritime Decarbonisation Hub.

Ε: Πράσινη μετάβαση, σε ποιο σημείο βρισκόμαστε; Ακολουθεί αντίστοιχα η ναυτιλιακή βιομηχανία πιστεύετε;

Μάνος Αγάογλου: Η πράσινη μετάβαση βρίσκεται στο προσκήνιο και η ναυτιλία, ως ένας από τους βασικούς κλάδους της παγκόσμιας οικονομίας, καλείται να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο. Παρότι η πορεία προς την απανθρακοποίηση είναι γεμάτη προκλήσεις, σημειώνεται πρόοδος. H Clarlksons εκτιμά ότι το 50% του παγκόσμιου στόλου διαθέτει υποδομές ετοιμότητας για εναλλακτικά καύσιμα, ή είναι “eco modern” (δηλαδή διαθέτει πιο σύγχρονη μηχανή) ή χρησιμοποιεί τεχνολογίες εξοικονόμησης ενέργειας (Energy Saving Technologies – ESTs) (Clarskon’s Shipbuilding Club, Σεπτέμβριος 2024).

Τα εναλλακτικά καύσιμα, όπως το LNG, η μεθανόλη, και μελλοντικά η αμμωνία και το υδρογόνο, προσφέρουν λύσεις που σταδιακά κερδίζουν έδαφος. Πλοία διπλού καυσίμου και σχεδιασμοί που επιτρέπουν τη μετάβαση σε καύσιμα μηδενικών εκπομπών αρχίζουν να εντάσσονται στις στρατηγικές των εταιριών. Ταυτόχρονα, τεχνολογίες, όπως συστήματα αιολικής πρόωσης και λίπανσης αέρα, δείχνουν ότι η ναυτιλία είναι προσηλωμένη στον στόχο να μειώσει το περιβαλλοντικό της αποτύπωμα. Πάνω από 9.000 πλοία διαθέτουν τουλάχιστον μια τεχνολογία εξοικονόμησης ενέργειας (ESDs), ενώ αναμένεται επιπλέον 2.000 πλοία να λειτουργούν με αυτές τις τεχνολογίες άμεσα.  Εντούτοις, με λιγότερα από 200 ναυπηγεία με εμπειρία στην εγκατάσταση ESDs, ο αγώνας δρόμου για διαθεσιμότητα εντείνεται, με τα ναυπηγεία που είναι κατάλληλα για νέες κατασκευές να δίνουν προτεραιότητα στις παραγγελίες νέων πλοίων έναντι των λιγότερο κερδοφόρων εγκαταστάσεων ESD, αφήνοντας μόνο λίγα επισκευαστικά ναυπηγεία με σχετική εμπειρία.

Για ευρείας κλίμακας επενδύσεις, όπως μετατροπές κινητήρων από συμβατικά σε κινητήρες διπλού καυσίμου, η τρέχουσα δυναμικότητα είναι περίπου 300 αναβαθμίσεις κινητήρων το χρόνο σε 26 ναυπηγεία, με την πρόσβαση σε εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό για την εκτέλεση αυτών των αναβαθμίσεων να αποτελεί αυξανόμενη πρόκληση.

Μάνος Αγάογλου, Business Development Manager, Lloyd’s Register

Ε: Και όσον αφορά τον Lloyd’s Register;

Μάνος Αγάογλου: Ο Lloyd’s Register αναπτύσσει και επικαιροποιεί συνεχώς τους Κανόνες και Κανονισμούς της κλάσης, εστιάζοντας στα νέα καύσιμα, όπως η αμμωνία και το υδρογόνο, που συνδέονται με προκλήσεις όπως η διάβρωση, η τοξικότητα και η αποθήκευση σε κρυογονικές θερμοκρασίες. Πρόσφατα μάλιστα ανακοίνωσε την Έγκριση επί της Αρχής (AiP) του σχεδιασμού ενός πλοίου μεταφοράς μεταλλεύματος (VLOC) χωρητικότητας 360.000 dwt που θα κινείται με αμμωνία.

Για τη διασφάλιση της ασφαλούς υιοθέτησής τους, ο LR έχει δημιουργήσει εξειδικευμένους Κανόνες για τα καύσιμα αυτά και τα απαιτούμενα υλικά, ενώ παράλληλα εφαρμόζει διαδικασίες πιστοποίησης βάσει ανάλυσης κινδύνου.

Ο LR συμμετέχει ενεργά σε διεθνείς επιτροπές (IMO, IACS), συμβάλλοντας στη διαμόρφωση κανονισμών για τις εκπομπές και την ασφάλεια πλοίων, καθώς και στην ανάπτυξη στρατηγικών για την ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών. Επίσης, συνεργάζεται με Σημαίες, κυβερνητικές αρχές και ναυτιλιακούς φορείς για την επαλήθευση δεδομένων εκπομπών και την συμμόρφωση με κανονισμούς όπως το CII, το EU ETS και το FuelEU Maritime.

Μέσω πρωτοβουλιών όπως το Maritime Decarbonisation Hub (MDH) και συνεργασιών όπως η Silk Alliance, ο LR προωθεί λύσεις απανθρακοποίησης. Παράλληλα, συμμετέχει σε πρωτοβουλίες όπως το Methane Abatement in Maritime Innovation Initiative (MAMII), συμβάλλοντας στη μείωση εκπομπών με καινοτόμες προσεγγίσεις.

Τέλος, παρέχει συμβουλευτικές και ψηφιακές υπηρεσίες, καλύπτοντας θέματα όπως στρατηγικές απανθρακοποίησης, εκπαίδευση για προηγμένα καύσιμα, βελτιστοποίηση ταξιδιών και διαχείριση ενέργειας, υποστηρίζοντας τους πλοιοκτήτες και τη ναυτιλιακή βιομηχανία στην πορεία τους προς ένα πιο βιώσιμο μέλλον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρόσφατη συνεργασία με την TMS Tankers και την TMS Cardiff Gas για την ανάπτυξη Προγράμματος Στρατηγικής Ενεργειακής Μετάβασης του στόλου της TMS.

Πάνος Μήτρου, Global Gas Segment Director, Lloyd’s Register

Ε: Εξελίσσεται και η τεχνολογία της δέσμευσης διοξειδίου του άνθρακα, είτε στο πλοίο είτε ακόμη και στη μεταφορά του από εξειδικευμένα πλοία. Αποτελεί μια λύση, έχει μέλλον;

Πάνος Μήτρου: Η τεχνολογία δέσμευσης και αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα (CCS) κερδίζει έδαφος για ένα συγκεκριμένο λόγο—είναι μία από τις λίγες επιλογές στην κατηγορία των αρνητικών εκπομπών άνθρακα, που σημαίνει ότι μπορεί πραγματικά να βοηθήσει στην απομάκρυνση του CO₂ από την ατμόσφαιρα. Ειδικά για βιομηχανίες που είναι δύσκολο να απανθρακοποιηθούν, η λύση μπορεί να αποβεί καταλυτική. Στο μέλλον, το CCS μπορεί ακόμη και να βοηθήσει τη ναυτιλία να επιτύχει τους περιβαλλοντικούς της στόχους, επιτρέποντας στα πλοία να δεσμεύουν CO₂ εν πλω ή να το μεταφέρουν σε σημεία αποθήκευσης.

Το LR Safetytech Accelerator, σε πρόσφατη έκθεση, εντόπισε περίπου 20 διαφορετικές τεχνολογίες CCS επί του πλοίου, από αμίνες μέχρι κρυογενικές μεθόδους, γεγονός που αναδεικνύει το φάσμα λύσεων που αναπτύσσονται. Αν και ορισμένες από αυτές τις τεχνολογίες βρίσκονται ακόμη σε πρώιμο στάδιο, αναμένεται να γίνουν πιο αποτελεσματικές και προσιτές με την πάροδο του χρόνου.

Για να λειτουργήσει το CCS , χρειάζονται υποδομές σε μεγάλη κλίμακα, δηλαδή  περισσότερες εγκαταστάσεις παγκοσμίως όπου το CO₂ θα μπορεί να αποθηκευτεί και να μεταφερθεί με ασφάλεια. Απαιτούνται επίσης επενδύσεις, ένα ευέλικτο, ισχυρό νομοθετικό πλαίσιο και μια ευρύτερη κοινωνική αποδοχή, ώστε η λύση αυτή να γίνει βιώσιμη για τη ναυτιλία. Σημειώνοντας πρόοδο σε αυτούς τους τομείς, η δέσμευση διοξειδίου του άνθρακα θα μπορούσε να αποτελέσει μια πολύ θετική εξέλιξη για τη ναυτιλία και όχι μόνο.

Ε: Σε κάθε περίπτωση πάντως η πράσινη μετάβαση κοστίζει. Ποιος αναλαμβάνει το κόστος ή πως αυτό επιμερίζεται;

Μάνος Αγάογλου: Η πράσινη μετάβαση στη ναυτιλία, παρά το κόστος της, αποτελεί αναγκαίο βήμα προς ένα βιώσιμο μέλλον, με σημαντικές περιβαλλοντικές και οικονομικές προοπτικές. Το ερώτημα “Ποιος αναλαμβάνει το κόστος;” δεν έχει μία απλή απάντηση, καθώς η επιτυχία της εξαρτάται από τη συλλογική δράση και την κατανομή των βαρών.

Οι πλοιοκτήτες, ως οι κύριοι διαχειριστές του στόλου, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, επενδύοντας σε νέες τεχνολογίες και καθαρότερα καύσιμα. Οι ναυλωτές και οι φορτωτές, από την πλευρά τους, ενσωματώνουν το κόστος αυτό στις εμπορικές πρακτικές τους, καθώς η συμμόρφωση με τα πρότυπα ESG αποτελεί πλέον κριτήριο ανταγωνιστικότητας. Τα λιμάνια, που αποτελούν κρίσιμους κόμβους, επενδύουν σε υποδομές που υποστηρίζουν τη χρήση εναλλακτικών καυσίμων και πράσινων λύσεων, ενισχύοντας τον ρόλο τους σε ένα φιλικό προς το περιβάλλον δίκτυο μεταφορών.

Παράλληλα, οι χρηματοδοτικοί οργανισμοί προσφέρουν καινοτόμες λύσεις, όπως πράσινα δάνεια, που ενθαρρύνουν τη μετάβαση, ενώ οι κυβερνήσεις με τη σειρά τους υποστηρίζουν τη διαδικασία μέσω φορολογικών κινήτρων, επιδοτήσεων και μέτρων όπως η τιμολόγηση του άνθρακα.

Ωστόσο, το βάρος δεν θα παραμείνει στα αρχικά στάδια της εφοδιαστικής αλυσίδας. Το κόστος τελικά μετακυλίεται στους καταναλωτές, πιθανόν αυξάνοντας τις τιμές των αγαθών. Η πρόκληση έγκειται στο να εξασφαλιστεί μια ισορροπία που να προστατεύει τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, ενισχύοντας παράλληλα την καινοτομία και τη βιωσιμότητα.

Μέσα από τη συνεργασία και στοχευμένες πρωτοβουλίες θα πρέπει να διασφαλιστεί ότι η πράσινη μετάβαση της ναυτιλίας είναι τόσο βιώσιμη όσο και δίκαιη.

Ε: Ποιος ο ρόλος των νέων τεχνολογιών και πως εφαρμόζονται;

Πάνος Μήτρου: Οι νέες τεχνολογίες παίζουν καθοριστικό ρόλο στη μετάβαση της ναυτιλίας προς πιο βιώσιμες και καθαρές μορφές ενέργειας. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες ενεργειακές μεταβάσεις που επικεντρώνονταν σε πιο συμπυκνωμένες πηγές ενέργειας, η υιοθέτηση καυσίμων όπως το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG), η μεθανόλη, η αμμωνία και το υδρογόνο απαιτεί καινοτόμες λύσεις για την αντιμετώπιση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους, όπως η χαμηλή ενεργειακή πυκνότητα, η ευφλεκτότητα, η διαβρωτικότητα και η ανάγκη αποθήκευσης σε ιδιαίτερες συνθήκες.

Η ανάπτυξη νέων τεχνολογιών περιλαμβάνει τη δημιουργία εξειδικευμένων κινητήρων για τη χρήση αυτών των καυσίμων, την κλιμάκωση τεχνολογιών κυψελών καυσίμου υδρογόνου και την εφαρμογή προηγμένων υλικών που αντέχουν στις φυσικές και χημικές ιδιότητες αυτών των καυσίμων. Παράλληλα, η ενίσχυση της ενεργειακής αποδοτικότητας των πλοίων μέσω τεχνολογιών όπως τα συστήματα υποβοήθησης πρόωσης με άνεμο (WAPS) και τα συστήματα λίπανσης με αέρα (ALS) μειώνει την κατανάλωση ενέργειας και τις εκπομπές ρύπων.

Η ψηφιοποίηση, μέσω της συλλογής και ανάλυσης δεδομένων σε πραγματικό χρόνο, ενισχύει περαιτέρω την αποδοτικότητα, όπως για παράδειγμα οι τεχνολογίες που επιτρέπουν την κατανόηση της βέλτιστης κατάστασης του πλοίου, ανάλογα με την ταχύτητα και τις καιρικές συνθήκες, ή ψηφιακές εφαρμογές όπως το “Just in Time”, όπου τα πλοία φτάνουν ακριβώς όταν είναι οι λιμενικές αρχές είναι έτοιμες να τα εξυπηρετήσουν. Με αυτόν τον τρόπο, μειώνεται ο χρόνος αναμονής, βελτιώνεται η ροή εργασιών στα λιμάνια και περιορίζεται η κατανάλωση καυσίμων και κατά συνέπεια οι εκπομπές ρύπων κατά τη διάρκεια παρατεταμένων ελλιμενισμών.

Αναστασία Κουβερτάρη, Senior Lead-Human Competency, LR Maritime Decarbonisation Hub

Ε: Έτσι όπως διαμορφώνεται η νέα εποχή (πράσινη μετάβαση, τεχνολογία, AI,) ποιος ο ρόλος του ανθρώπινου παράγοντα και ποιες οι νέες δεξιότητες που απαιτούνται;

Αναστασία Κουβερτάρη: Η εποχή της πράσινης μετάβασης, της τεχνολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης φέρνει μαζί της αλληλένδετες ευκαιρίες και σημαντικές προκλήσεις μέχρι το νέο τοπίο της παγκόσμιας μπλε οικονομίας να αποκρυσταλλωθεί.  Στο παραπάνω κάδρο, ο ανθρώπινος παράγοντας παραμένει καταλυτικός στην πραγμάτωση των στόχων για την απανθρακοποίηση της ναυτιλίας ενώ δεν είναι πάντα σαφής η διαδρομή της ασφαλούς ενσωμάτωσής του προς την κατάληξη της διαδρομής το 2050. Εξειδικευμένοι επιστήμονες στο ρόλο του ‘ανθρώπινου παράγοντα’ επικεντρώνονται στην εργονομία, στην αλληλεπίδραση χρήστη και συστημάτων και στις απαραίτητες δεξιότητες για την ασφαλή ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών, αναδεικνύοντας τη σημασία της εκπαίδευσης, του σχεδιασμού αποτελεσματικών διαδικασιών και της διαχείρισης με όρους συνολικού κύκλου ζωής. Έχοντας ως αφετηρία τον ανθρώπινο παράγοντα, λαμβάνονται υπόψη οι ανθρώπινες δυνατότητες και αδυναμίες κατά την ανάπτυξη, ενσωμάτωση και τον επιχειρησιακό σχεδιασμό οποιασδήποτε νέας εφαρμογής ή συστήματος πάνω στα πλοία (Concept of Operations – CONOPS).

Η πρόσφατη μελέτη του Lloyd’s Register σε συνεργασία με τη Mitsui O.S.K. Lines (MOL), για τα αυτόνομα πλοία (Maritime Autonomous Surface Ships – MASS) αναδεικνύει τον κεντρικό ρόλο του ανθρώπινου παράγοντα για την εξέλιξη των αυτόνομων συστημάτων στη ναυτιλία, ο οποίος αναμένεται να ενισχύσει αντί να αντικαταστήσει τον ρόλο των χειριστών λήψης αποφάσεων.

Σε αυτό το νέο περιβάλλον, οι δεξιότητες που απαιτούνται περιλαμβάνουν την κατανόηση και τη διαχείριση των νέων τεχνολογιών, την ικανότητα προσαρμογής σε νέες καταστάσεις και την ανάπτυξη μιας κουλτούρας συνεχούς μάθησης και βελτίωσης. Ο ανθρώπινος παράγοντας είναι το κλειδί για την επιτυχή ενσωμάτωση αυτών των τεχνολογιών, διασφαλίζοντας ότι οι άνθρωποι αποτελούν τον κύριο μοχλό της καινοτομίας και της προόδου.

Πιστός στην ανθρωποκεντρική του προσέγγιση και ατζέντα, ο Lloyd’s Register ολοκλήρωσε πρόσφατα, έναν αναγνωρισμένο φορέα που εξειδικεύεται στην ανάπτυξη λογισμικού εκπαίδευσης και κατάρτισης για πάνω από 1 εκατομμύριο ναυτικούς.

Ε: Αλλάζει και η έννοια της ασφάλειας;

Αναστασία Κουβερτάρη: Η ερώτηση θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με μια πιο ευρεία προσέγγιση παρά με μια στείρα απάντηση. Η ναυτιλία, δεν είναι απλώς μια βιομηχανία μεταφοράς αγαθών. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός παγκόσμιας μεταφοράς αγαθών που εξελίσσεται δυναμικά και μοιραία προσαρμόζεται στις νέες τεχνολογίες και προκλήσεις, θέτοντας την ασφάλεια στην πρώτη γραμμή.

Πρόκειται για μια συνεχώς εξελισσόμενη πρόκληση που απαιτεί διαρκή προσαρμογή. Πρωταρχικός στόχος της είναι η προστασία της ζωής, της περιουσίας και του περιβάλλοντος από οποιαδήποτε βλάβη, κίνδυνο ή ρίσκο. Ωστόσο, όσο η φύση αυτών των κινδύνων μεταβάλλεται, τόσο πιο επιτακτική είναι και η ανάγκη για διερεύνηση και νέα μοντέλα διαχείρισης για τη διασφάλιση της έννοιας της ασφάλειας ως προς τον άνθρωπο και της ασφαλούς ναυσιπλοΐας ως προς τον παγκόσμιο στόλο .

Η ναυτιλιακή βιομηχανία είναι αντιμέτωπη με νέους και άγνωστους κινδύνους σε διάφορους τομείς. Για παράδειγμα, τα πρωτόκολλα επικοινωνίας μεταξύ τεχνητής νοημοσύνης και ανθρώπων, τα τρωτά σημεία στον κυβερνοχώρο, ο σχεδιασμός και τα πρωτόκολλα λειτουργίας των κέντρων απομακρυσμένων επιχειρήσεων, καθώς και η χρήση εναλλακτικών καυσίμων, αποτελούν μερικές από τις νέες προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπιστούν.

Κατά τη διάρκεια αυτής της μεταβατικής περιόδου, είναι αναγκαίο ο καθορισμός αυστηρότερων προτύπων σχεδιασμού ενσωματώνοντας τον ανθρώπινο παράγοντα σε όλα τα στάδια και την υιοθέτηση προγραμμάτων κατάρτισης και ανάπτυξης δεξιοτήτων. Η συνεχής προσαρμογή και η καινοτομία είναι καταλυτικές για να διατηρήσει η ναυτιλιακή βιομηχανία  υψηλά επίπεδα ασφάλειας.

Ε: Μια σημερινή ρεαλιστική προσέγγιση είναι η  διαμόρφωση πλοίων τα οποία θα είναι τέτοιας ευέλικτης σχεδίασης που να μπορούν να προσαρμοστούν στις εξελίξεις όταν αυτές θα γίνουν πιο ξεκάθαρες. Εάν συμφωνείτε, αποτελεί μια λύση; Αλλά και πάλι πολύ γενικό δεν ακούγεται…

Πάνος Μήτρου: Η ιδέα της ευέλικτης σχεδίασης πλοίων που μπορούν να προσαρμοστούν στις μελλοντικές εξελίξεις, μπορεί να  είναι ρεαλιστική. Ωστόσο, όπως κάθε καινοτόμα ιδέα, συνοδεύεται από προκλήσεις που αξίζει να εξεταστούν σε βάθος.

Η έννοια του “future-proofing” πλοίων, δηλαδή η προετοιμασία τους ώστε να είναι έτοιμα για εναλλακτικά καύσιμα αποκτά τεράστια σημασία. Όσο πλησιάζουμε σε μια εποχή όπου η απαίτηση για μηδενικές εκπομπές γίνεται επιτακτική, η ανάγκη για σαφή και στρατηγική σχεδίαση των πλοίων γίνεται πιο κρίσιμη από ποτέ. Δεν αφορά μόνο τους πλοιοκτήτες, αλλά και επενδυτές, ναυλωτές και ασφαλιστές, οι οποίοι απαιτούν ένα ξεκάθαρο σχέδιο βιωσιμότητας για να διασφαλίσουν την αξία των επενδύσεών τους.

Η ενσωμάτωση του “fuel readiness” στα πλοία είναι η απάντηση πολλών στη σημερινή αβεβαιότητα. Το να σχεδιάζεις πλοία με δυνατότητες ευελιξίας σε επίπεδο καυσίμων ακούγεται λογικό, αλλά η πραγματική υλοποίηση είναι απαιτητική. Δεν αρκεί να πούμε ότι ένα πλοίο είναι “έτοιμο”. Χρειάζεται να οριστεί με σαφήνεια τι σημαίνει αυτό. Υπάρχουν πολλά επίπεδα ετοιμότητας – από τα πλοία που καίνε μόνο συμβατικά καύσιμα, έως εκείνα που μπορούν να λειτουργούν αποκλειστικά με εναλλακτικά καύσιμα. Ενδιάμεσα υπάρχουν οι επιλογές για μετατροπή, μερικό εξοπλισμό ή και διπλό καύσιμο.

Για να βοηθήσει στη διαδικασία, ο Lloyd’s Register έχει αναπτύξει ένα πλαίσιο που διευκρινίζει τα επίπεδα ετοιμότητας, υποστηρίζοντας τη βιομηχανία να επενδύσει στρατηγικά σε πλοία με μακροπρόθεσμες προοπτικές. Αυτή η προσέγγιση όχι μόνο ενισχύει τη βιωσιμότητα, αλλά και προσφέρει μεγαλύτερη σιγουριά.

Η ευέλικτη σχεδίαση πλοίων είναι, λοιπόν, μια λύση με σημαντική προοπτική. Το κρίσιμο στοιχείο είναι να περάσουμε από τη θεωρία στην πράξη, καθορίζοντας σαφή σχεδιαστικά πρότυπα και στρατηγική που θα ανταποκρίνονται στις προκλήσεις του μέλλοντος. Με την κατάλληλη προσέγγιση, μπορούμε να δημιουργήσουμε πλοία που θα πρωταγωνιστήσουν στη μετάβαση προς μια πράσινη ναυτιλία.

Ε: Μιλήστε μας για το γραφείο Ελλάδος

Αναστασία Κουβερτάρη: O Lloyd’s Register στην Ελλάδα έχει αναπτύξει μια δυναμική παρουσία, αφενός εμπλουτίζοντας συνεχώς την ομάδα του με ειδικότητες από τον τομέα της ψηφιακής τεχνολογίας, των συμβουλευτικών υπηρεσιών και άλλες και αφετέρου ισορροπώντας στο δίπολο παγκόσμια εμπειρία – τοπική παρουσία με πολλαπλά οφέλη στις παρεχόμενες υπηρεσίες και επικαιροποιημένη γνώση στους πελάτες του; εδραιώνοντας έτσι ενα μοντέλο άκρως παραγωγικό του οποίου σημείο αναφοράς είναι η σχέση εμπιστοσύνης με τον πελάτη.  Μια από τις πρωτοβουλίες-ορόσημο της χρονιάς που μας πέρασε ήταν η ίδρυση του Ναυτιλιακού Κέντρου Μείωσης Εκπομπών Αέριων Ρύπων (Maritime Emissions Reduction Centre, M-ERC)  με έδρα την Αθήνα, σε συνεργασία με 5 ναυτιλιακούς κολοσσούς (Capital Group, Navios Maritime Partners, Neda Maritime Agency, Star Βulk και Thenamaris), το οποίο επικεντρώνεται στη βελτίωση της ενεργειακής αποδοτικότητας του υφιστάμενου στόλου, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τη σημασία της Ελλάδας ως παγκόσμιο ναυτιλιακό κέντρο.

Αναγνωρίζοντας την αναβάθμιση της εκπαίδευσης και της κατάρτισης των ναυτικών ως μια από τις σημαντικότερες προκλήσεις της ενεργειακής μετάβασης της ναυτιλίας, υποστηρίζουμε τις πρωτοβουλίες με περιφερειακό και τοπικό χαρακτήρα που σκοπό έχουν να ωριμάσουν τις βέλτιστες πρακτικές και εφαρμογές στην εκπαίδευση. Ως εκ τούτου, συνεργαζόμαστε με τη HELMEPA με τη στήριξη του Lloyd’s Register Foundation στα πλαίσια του προγράμματος METAVASEA και εργαζόμαστε για την αναβάθμιση και επανεκπαίδευση 1.500 ναυτιλιακών επαγγελματιών σε νέες τεχνολογίες καυσίμων, ψηφιακές λύσεις και περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση. Το πρόγραμμα επικεντρώνεται στην ετοιμότητα των λιμανιών και των κοινοτήτων για τη μετάβαση στα πράσινα καύσιμα και στην πρόληψη ατυχημάτων, ενώ παρέχει κλιματική εκπαίδευση σε πάνω από 2 εκατομμύρια ανθρώπους στην περιοχή της Νοτιο-Ανατολικής Μεσογείου.

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο!